vredeslijn

Vredeslijn.nl

A6 - Winzenheim/Bretzenheim

Dit Rheinwiesenlager maakt deel uit van een viertal Rheinwiesenlager, die dicht bij elkaar liggen. Het gaat om:


27 mei 2023

Tussen Winzenheim en Bretzenheim liggen grote velden aan een doorgaande weg, de Bundesstraße B48 of ook wel de Naheweinstraße. Hier lag het voormalige A6 - Rheinwiesenlager.
Er staat nu een reusachtig monument, met een hoog kruis. Uitleg wordt er gegeven op een informatiebord.
Het veld met het gedenkteken (Mahnmal) wordt het "Feld des Jammers" (gejammer, geweeklaag, bitter verdriet) genoemd.
Parkeerruimte is er nauwelijks.

A3-A6-A7-A8 Rheinwiesenlager in en om Bad Kreuznach

A6-Winzenheim-Bretzenheim en A15-Planig en midden op de kaart, Feld des Jammers

A6 Winzenheim/Bretzenheim, Feld des Jammers

A6 Winzenheim/Bretzenheim, Feld des Jammers

A6 Winzenheim/Bretzenheim, Feld des Jammers

A6 Winzenheim/Bretzenheim, Feld des Jammers

A6 Winzenheim/Bretzenheim, Feld des Jammers

Voor alle slachtoffers omgekomen in deze kampementen heb ik God, onze Lieve Heer en Alkracht gebeden om verlossing van alle overleden soldaten en andere mensen die geleden hebben, met behulp van Liefde, Licht en Vrede.

A6 Winzenheim/Bretzenheim, Feld des Jammers

Ik was net klaar met mijn gebed toen een tachtigplus-echtpaar van de e-bike stapte en naast me op het bankje kwam zitten. Na een uitwisseling van enkele beleefdheden, vertelde de vrouw ineens dat haar vader daar als gevangen genomen soldaat, op het "Feld des Jammers" drie jaar opgesloten heeft gezeten. Hij heeft het overleefd. Ze heeft mij heel veel van zijn meegemaakte ellende verteld.
De oorlog heeft voor deze soldaat negen jaar geduurd, waarvan nog drie jaar na overgave van de Duitsers in mei 1945 in Reims, Frankrijk. De man was soldaat en hij moest altijd weer opdrachten uitvoeren en gehoorzamen. Keuze was er niet of er was de kogel.
Dit echtpaar was blij hun verhalen aan mij te kunnen vertellen. Ze waren verbaasd dat ik zoveel over dit stuk geschiedenis wist.
De vader was in de oorlog in Egypte geweest en heeft in El Alamein ook al gevangen gezeten. De man was bij thuiskomst, na al die jaren, zwaar getraumatiseerd. Hij is toch nog 79 jaar oud geworden. Gelukkig was hij nog in staat om zijn verschrikkelijke ervaringen te delen met zijn familie.
Het fietsende echtpaar vertelde dat ze er nooit eerder met iemand over hebben kunnen praten. In Duitsland zwijgt men over dit verleden, dat deden de meeste teruggekeerde soldaten vrijwel allemaal. Daarom was dit achtpaar zo blij, dat ze hun hart bij mij konden luchten. En dat bij een buitenlander, die er ook nog eens veel over wist, zelfs over het onbekende RWL-verleden van hun eigen woonplaats.

De vrouw vertelde tussendoor nog een ander verhaal.
Haar vader werd in 1939 de oorlog ingesleurd. De dag dat ik haar sprak was ze 83 jaar oud. Een rekensommetje vertelde me dat de dame in 1939 of in 1940 geboren was. Wist haar vader dat hij een dochter had of dat hij een kind had verwekt, voor hij zijn thuis verliet? Een jonge man die aan het begin van zijn volwassen leven stond, een vrouw had en een gezin stichtte, wil niet in een oorlog meegezogen worden. Hij en zijn vrouw waren bezig met de opbouw van hun eigen toekomst. Daar zit niets heldhaftigs in, dit heet liefde, hoop en zorgzaamheid. Gelukkig worden, was hun doel. Dus had de soldaat een dochter nadat hij van huis ging of kwam hij daar pas achter negen jaar later, toen hij weer thuis kwam?
Heeft hij haar die negen jaar gemist? In ieder geval heeft hij zijn dochter de eerst negen jaar van haar leven niet zien opgroeien. Hij heeft niet voor haar en haar moeder kunnen zorgen. De dochter, de oude vrouw die dit vertelde, heeft haar vader in ieder geval al die tijd gemist. Al die onzekerheid doet niet veel goeds met een klein kind.

In alle bescheidenheid voelde ik me zeer vereerd dit gesprek te mogen beleven.
Het was het toeval, dat ons heeft samengebracht.